ERNST MULDASHEV: Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΟΥ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΥ - ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ (ΒΙΝΤΕΟ)
Η ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ.
ΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ ΤΟΥ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
Σύμφωνα με τους αρχαίους ελληνικούς θρύλους, υπήρχε ένας Λαβύρινθος στο νησί της Κρήτης, στον οποίο ζούσε ένα πλάσμα που λεγόταν Μινώταυρος. Το τέρας καταβρόχθιζε νεαρά κορίτσια και αγόρια που έφερναν κάθε 9 χρόνια στον Λαβύρινθο . Ο Ήρωας Θησέας μπήκε στον Λαβύρινθο, βρήκε εκεί τον Μινώταυρο και τον σκότωσε έπειτα από μάχη και μετά βγήκε από τον Λαβύρινθο με τη βοήθεια του νήματος που του έδωσε η Αριάδνη.
"ο Μάγος του σπηλαίου"
Οι συζητήσεις με τους ντόπιους μας οδήγησαν σε ένα χωριό κρυμμένο στα κρητικά βουνά, όπου ζει ο «μάγος των σπηλαίων». Πείσαμε αυτόν τον άντρα να μας πάει σε μια από τις σπηλιές. Πριν μπει είπε ότι θα μπορούσαμε να είμαστε εκεί για 20 λεπτά ακριβώς. Στη σπηλιά είδαμε πολλές «μπάλες» στις οθόνες ψηφιακών φωτογραφικών μηχανών, αλλά δεν μας επιτέθηκαν. Καθυστέρησα επίτηδες λίγο πάνω από 20 λεπτά και ένιωσα αμέσως την επίθεση των «μπαλών». Προφανώς, το ξόρκι τελείωσε. Ο μάγος πρότεινε ότι μπορούμε να διεισδύσουμε στον Λαβύρινθο μόνο στο σημείο όπου έγινε η κατολίσθηση και ένα μέρος της αποκαλύφθηκε, σε όλα τα άλλα μέρη χωρίς να ξέρουμε το ξόρκι, οι "μπάλες" θα μας σκοτώσουν. Δεν κατονόμασε ένα συγκεκριμένο μέρος. - Λοιπόν, τι ακολουθεί;- Στην πορεία της αναζήτησής μας καταλήξαμε σε μια στενή κορυφογραμμή που οριοθετείται από γκρεμούς, περάσαμε έναν περίεργο πυργίσκο και βρήκαμε το μέρος που ψάχναμε. Πλησιάζοντας τον, νιώσαμε αμέσως την επιρροή των «μπαλών»: το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει και η Βενέρα Γκαφάροβα άρχισε να αισθάνεται άρρωστη.
Σε μια απότομη πλαγιά, είδαμε τρεις εισόδους στα μπουντρούμια. Μάλλον αυτά ήταν τα σημεία όπου γκρεμίστηκε η πλαγιά. Το περίεργο γκρι υλικό που κάλυπτε το έδαφος σε αυτές τις εισόδους ήταν πολύ ολισθηρό.
Ο Radik Galiakhmetov και εγώ ήμασταν οι πρώτοι που μπήκαμε μέσα και είδαμε τεράστιες κολώνες, ήταν πολλές. Ήταν το ίδιο και πήγαιναν σε ίσες σειρές στο σκοτάδι. Καθένα από αυτά είχε μια τετράγωνη βάση διαστάσεων περίπου 5 × 5 μέτρων και είχε ύψος περίπου 10 μέτρα. Θεωρήθηκε ότι οι κίονες ήταν λαξευμένες από συμπαγή πέτρα. Ήταν όλοι άθικτοι. Οι κίονες βρίσκονταν σε υπόγειες αίθουσες διαστάσεων περίπου 100 × 150 μέτρα. Οι αίθουσες χωρίζονταν μεταξύ τους με λείους τοίχους, στους οποίους εδώ κι εκεί μπορούσε κανείς να δει οβάλ κόγχες. Όμως οι κόγχες ήταν κλειστές, οπότε ήταν αδύνατο να περάσεις από τη μια αίθουσα στην άλλη μέσω αυτών. Μπήκαμε σε άλλες αίθουσες από τρύπες σε μια κατεστραμμένη πλαγιά.
Η οροφή και το δάπεδο ήταν επίσης επίπεδα, και μπορούσε κανείς να δει οβάλ κλειστές κόγχες και σε αυτά. Σε ένα σημείο του δαπέδου, το στρώμα υλικού που κάλυπτε την κόγχη κατέρρευσε και σχηματίστηκε μια τρύπα. Έβγαλα ένα φακό εκεί και είδα ότι υπήρχε μια άλλη αίθουσα με τις ίδιες κολώνες από κάτω.
- Απ' ότι φάνηκε αν δεν είχε καταρρεύσει η πλαγιά, τότε δεν θα μπορούσατε να διεισδύσετε από τη μια αίθουσα στην άλλη μέσω των κόγχων; Δεν υπήρχαν πόρτες στις κόγχες;
- Δεν είδαμε τις πόρτες. Είχαμε την εντύπωση ότι οι κόγχες που οδηγούν από τη μια αίθουσα στην άλλη ανοίγονται με άγνωστα μέσα λες και γινόταν με τη βοήθεια από ξόρκια. Παρεμπιπτόντως, είδα κάτι παρόμοιο στο Θιβέτ στην Πόλη των Θεών, όπου ένα από τα μνημεία έχει μια τεράστια θέση που ονομάζεται "Πόρτα στη Σαμπάλα". Οι Θιβετιανοί λάμα είπαν ότι αυτή η "πόρτα" άνοιξε με ένα ξόρκι… όπως "Σιμ-sim, άνοιξε! "Οι κολώνες, το δάπεδο και η οροφή καλύφθηκαν με μια ασυνήθιστη γκριζωπή επίστρωση όπως στάχτη. Έξυσα λίγη από αυτή την πλάκα με τα νύχια μου και την πέταξα στον αέρα κοντά στην κολόνα - αμέσως έλκεται προς το μέρος της.
Είναι πολύ πιθανό οι κολώνες να μην ενισχύουν απλώς μηχανικά την πολυώροφη κατασκευή, αλλά να στέκονται σε κάποιους ενεργειακούς πυλώνες. «Στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων, ο Λαβύρινθος είναι ένα περίπλοκο δίκτυο περασμάτων, όχι μια υπόγεια κιονοστοιχία.
- Ναι είναι. Ωστόσο, αν κοιτάξουμε την αρχαιοελληνική εικόνα του Λαβύρινθου του Μινώταυρου, θα δούμε ότι έχει, σαν να λέγαμε, δύο συστατικά μέρη - ένα περίπλοκο δίκτυο περασμάτων και… αίθουσες με τετράγωνες κολώνες. Αλλά ήμασταν ακόμη πιο τυχεροί - βρήκαμε όχι μόνο την κιονοστοιχία, αλλά και έναν υπόγειο διάδρομο, που μπορεί να ερμηνευθεί ως η αρχή του περίπλοκου δικτύου των περασμάτων του Λαβύρινθου.
ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟΙ του λαβυρινθου
Όταν φύγαμε από την τελευταία αίθουσα με τις κολώνες, αποφασίσαμε να ξεκουραστούμε στο γκαζόν. Όλοι ένιωθαν άσχημα. Ο Αμίρ Σαρίποφ ζήτησε άδεια να επιθεωρήσει την απέναντι πλευρά της κορυφογραμμής. Λίγα λεπτά αργότερα μας πήρε τηλέφωνο. Υπήρχε μια άλλη δίοδος υπόγεια.
Ένας πέτρινος διάδρομος οδηγούσε στην απέναντι πλευρά της κορυφογραμμής με ελαφρά κατηφορική κλίση. Περπατήσαμε περίπου 200 μέτρα. Οι ψηφιακές κάμερες δεν έδειχναν την παρουσία «μπαλών». Και ξαφνικά, εκεί που ο διάδρομος έκανε μια απότομη στροφή, ένιωσα ζάλη και ναυτία. Ο Radik Galiakhmetov φώναξε ότι μια «μπάλα» αιωρήθηκε πάνω από το κεφάλι μου.
Εγώ, ξεπερνώντας τη ζάλη και κρατούμενος από τον τοίχο, κοίταξα γύρω από τη στροφή του διαδρόμου και είδα ότι ο διάδρομος έκανε άλλη στροφή. Επιπλέον, μπροστά είδα κάτι που έμοιαζε με μια μεγάλη τρύπα στο πάτωμα. Αλλά δεν είμαι σίγουρος για αυτό - το κεφάλι μου γύριζε. Σε αυτή την τρύπα, είδα κάτι κόκκινο, αλλά η κακή κατάσταση της υγείας μου δεν μου επέτρεψε να το συνειδητοποιήσω ξεκάθαρα. Φοβηθήκαμε. Πήγαμε πίσω.
- Μετά την αποστολή στο νησί του Πάσχα, είπατε ότι εκεί, σε μια από τις τεχνητές σπηλιές, είδατε και κάτι κόκκινο μπροστά.
- Ναι, έτσι ήταν. Στο νησί του Πάσχα, υπάρχει μια λατρεία του ανθρώπου-πουλιού που θεωρείται κατασκευαστής μπουντρούμι και έχει κόκκινα μάτια. Ο πουλί-άνθρωπος λατρεύεται επίσης στο Αλτάι και τη Μογγολία.
Δεν αποκλείεται εδώ, στο νησί της Κρήτης, ο Λαβύρινθος και άλλα υπόγεια περάσματα να χτίστηκαν από τους θρυλικούς πουλιά-λαούς.
- Όλοι βγήκαν σώοι και αβλαβείς από τον Λαβύρινθο;
- Ναι
Και όταν έφευγαν, ο Aleksey Savelyev παρατήρησε ένα περίεργο τριγωνικό σημάδι. Αργότερα, όταν φτάσαμε στην Αθήνα, είδαμε την ίδια ακριβώς πινακίδα στον Παρθενώνα.
Η απόσταση μεταξύ των δύο τριγωνικών σημαδιών, που μετρήθηκε από το σύστημα GPS, ήταν ακριβώς 333 km. Και ο αριθμός "333" είναι ο μισός του αριθμού "666", ο οποίος σχετίζεται άμεσα με τη μυστικιστική γεωμετρία της Γης, κυριολεκτικά εκθαμβωτικός με "έξι" (η απόσταση από το όρος Kailash έως το μνημείο του Stonehenge είναι 6666 km, η απόσταση από η πυραμίδα του Χέοπα στον Βόρειο Πόλο είναι 6666 χλμ. και τα παρόμοια).Ο λαβύρινθος είναι πολυώροφος και κανείς δεν ξέρει πόσο πάει υπόγεια. Φυσικά, μια τέτοια κατασκευή είναι πέρα από τον έλεγχο του σύγχρονου επιπέδου τεχνολογίας. Δεν μπορεί παρά να σκεφτεί κανείς ότι ο Λαβύρινθος κατασκευάστηκε από τις δυνάμεις του κάτω κόσμου.
- Οι αρχαίοι ελληνικοί θρύλοι υποστηρίζουν ότι ο Λαβύρινθος χτίστηκε για τον ταύρο-άνθρωπο Μινώταυρο.
«Νομίζω ότι δεν κάνω πολύ λάθος αν λέω ότι οι θρύλοι είναι συχνά σοφότεροι από την επιστήμη.
Όσο για τον Μινώταυρο ταύρο-άνθρωπο, πρέπει να παραδεχτούμε ότι ήταν μεταλλαγμένος. Από τα θιβετιανά κείμενα είναι σαφές ότι περίπου πριν από 12-13 χιλιάδες χρόνια, η Γη κυριολεκτικά έσφυζε από μεταλλαγμένα. Ποιοι δεν περιγράφονται από τους ελληνικούς θρύλους: αυτοί είναι οι γοργόνες (άνθρωποι φιδιών), και οι έχιδνες (άνθρωποι-σκαντζοί), και οι δρυάδες (άνθρωποι-δέντρα), και οι κένταυροι (άνθρωποι-άλογα) και οι εκατοντάδες (άνθρωποι με εκατοντάδες χέρια) , και κύκλωπες!.. Η Helena Blavatsky γράφει ότι αυτά τα τέρατα δημιουργήθηκαν από τους Άτλαντες που ζούσαν στη Γη εκείνη την εποχή, οι οποίοι διέθεταν τεχνολογίες κλωνοποίησης που ήταν σημαντικά ανώτερες από τις δικές μας. Είναι πιθανό ότι οι Άτλαντες είχαν καλές προθέσεις (όπως εμείς, για παράδειγμα, δημιουργώντας γενετικά τροποποιημένη σόγια για να αυξήσουν τις αποδόσεις). Αυτό όμως ανέτρεψε την ισορροπία που δημιούργησε ο Θεός στη Γη. Η συνέπεια της ανισορροπίας, όπως γράφει ο Πλάτωνας, ήταν ότι πριν από 12 χιλιάδες χρόνια υπήρξε μια παγκόσμια καταστροφή που κατέστρεψε όλους τους Ατλάντες και οι επιζώντες Άριοι (δηλαδή εμείς) έχασαν για πάντα τη γνώση τους για τα ξόρκια και, αφού έτρεξαν, σταδιακά εξελίχθηκε, μέσα από τον πόλεμο και τα μαρτύρια, φτάνοντας στο επίπεδο του σύγχρονου ανθρώπου. Μόνο στους θρύλους, που μεταφέρθηκαν μέσα από χιλιετίες αγριότητας, υπήρχαν πληροφορίες για εκείνες τις στιγμές που η Γη ξεχείλιζε από μεταλλαγμένα.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Muldashev, μεταλλαγμένοι κατέλαβαν τον Λαβύρινθο στο νησί. Κρήτη.
Ζωντανός Λαβύρινθος. Ο κάτω κόσμος της Κρήτης σταμάτησε την αποστολή
- Ερνστ Ριφγκάτοβιτς, υπενθύμισε τα αποτελέσματα της πρώτης σου αποστολής.
- Ήμασταν πολύ τυχεροί τότε. Βρήκαμε δύο υπόγειες αίθουσες με εμβαδόν περίπου 15-20 χιλιάδες m2 και ύψος περίπου 10 m η καθεμία, στις οποίες υπήρχαν πολλές τεράστιες τετράγωνες κολώνες. Όλα αυτά έμοιαζαν παραδόξως με την αρχαία ελληνική εικόνα του Λαβύρινθου, στον οποίο υπάρχουν πάντα αίθουσες με κολώνες και ελικοειδή περάσματα.
Ζώνες πυλώνων στο λαβύρινθο
Βρήκαμε επίσης ένα στριφογυριστό πέρασμα, το οποίο είναι ένα θολωτό πέρασμα με ύψος περίπου 2,5 μ. και περπατήσαμε κατά μήκος του πάνω από 200 μ. Επιπλέον, καταφέραμε να βρούμε ένα μέρος όπου υπάρχουν πολλές σαρκοφάγοι με εξόδους σε σχήμα κέρατος στην επιφάνεια. συγκεντρώνεται σε μια μικρή περιοχή, που δεν συνδέεται μόνο με τον ίδιο, αλλά πιθανότατα με τον Λαβύρινθο. Όλα αυτά μας επέτρεψαν να κάνουμε μια υπόθεση για τον αντιμεταλλαγμένο ρόλο του Λαβύρινθου: όλα τα είδη μεταλλαγμένων μεταφέρθηκαν σε αυτές τις σαρκοφάγους σε σχήμα κέρατος για αποϋλοποίηση. Εκεί, σε άυλη μορφή, υποβλήθηκαν σε γενετικό καθαρισμό στον Λαβύρινθο (Καθαρτήριο), μετά τον οποίο, πετώντας μέσα από τα κέρατα στην επιφάνεια της γης, μπορούσαν να κατευθύνουν ένα «γενετικό λοιμό» στα ζωντανά μεταλλαγμένα. Δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι ο ίδιος ο Λαβύρινθος είχε συλληφθεί κάποτε από έναν μεταλλαγμένο - έναν άνθρωπο-ταύρο Μινώταυρο, σε σχέση με τον οποίο η νίκη του ήρωα Θησέα πάνω του θα μπορούσε να έχει παγκόσμια σημασία.
- Καταφέρατε να επιβεβαιώσετε αυτή την υπόθεση κατά τη διάρκεια μιας νέας αποστολής στο νησί της Κρήτης;
- Καταλάβαμε ότι οι λειτουργίες που εκτελούσε και εκτελεί ο Λαβύρινθος είναι πολύ πιο σύνθετες και ήταν ένα «καθαρτήριο» μετάλλαξης μόνο κατά την περίοδο «κυριαρχίας» των μεταλλαγμένων. Βρήκαμε πολλές ακόμη εισόδους στον Λαβύρινθο, ανακαλύψαμε πολλά ντολμέν που σχετίζονται με αυτόν. Και τελικά καταλάβαμε ότι ο Λαβύρινθος (ή μάλλον, μια αλυσίδα 24 Λαβύρινθων στον κόσμο) έχει πρωταρχικά έναν ενεργητικό ρόλο, χωρίς τον οποίο η ίδια η ύπαρξη ζωής στη Γη θα ήταν αμφίβολη. Βλέποντας το μεγαλείο των υπόγειων δημιουργιών, θέλοντας και μη αρχίζεις να σκύβεις το κεφάλι μπροστά στον κάτω κόσμο - τη Σαμπάλα, η συζήτηση για την ύπαρξη του οποίου συνεχίζεται ακόμα.
Επιπλέον οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιβάλλουν τη θέλησή τους στον Λαβύρινθο. Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα. Κατά τη διάρκεια της πρώτης αποστολής τον Ιανουάριο του 2008, ανακαλύψαμε το στριφτό πέρασμα του Λαβύρινθου με τη μορφή ενός θολωτού διαδρόμου ύψους περίπου 2,5 μέτρων και πλάτους περίπου 1,5 μέτρων. Ο Radik Galiakhmetov και εγώ περπατήσαμε κατά μήκος του πάνω από 200 μέτρα, αλλά αναγκαστήκαμε να στρίψουμε πίσω λόγω κακής υγείας που σχετίζεται με την ενεργειακή επιρροή του Λαβύρινθου.
Μετά από 9 μήνες μετά την πρώτη είσοδο στον θολωτό διάδρομο, αποφασίσαμε να περπατήσουμε κατά μήκος του ακόμα πιο μακριά, τουλάχιστον ένα μέτρο. Πριν προσπαθήσουμε ξανά, παρατηρήσαμε ότι η είσοδος σε αυτόν τον υπόγειο διάδρομο δεν είχε αλλάξει τους τελευταίους μήνες - η ίδια γελοία τρύπα μεγέθους 1✕1 m στην κορυφή της κορυφογραμμής, που σχηματίστηκε, πιθανότατα, λόγω του γεγονότος ότι ένα κομμάτι της πλαγιάς του βουνού χτυπήθηκε από μέσα. Ξετυλίξαμε μια μπάλα από κλωστή και, μαζί με τον Ραντίκ Γκαλιαχμέτοφ, προχωρήσαμε. Όμως μετά από 40 μέτρα από την είσοδο, υπήρχε ένα χώρισμα που δεν μας επέτρεπε να προχωρήσουμε παρακάτω.
- Η πρώτη σκέψη ήταν ακριβώς αυτή. Αλλά είχαμε αμφιβολίες. Το χώρισμα ήταν κατασκευασμένο από πέντε πέτρινους ογκόλιθους, βάρους 1-3 τόνων ο καθένας και πάχους τουλάχιστον 3 μέτρα.
Επίσης, στους - ομοιόμορφους και επεξεργασμένους με κόφτες - τοίχους του διαδρόμου, (τα ίχνη τους φαίνονται παντού!), είχε δημιουργηθεί από μέσα μια εσοχή βάθους 10 εκατοστών, στην οποία πέντε λίθοι ήταν σπρωγμένοι από μέσα!!. Δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε πώς, λαμβάνοντας υπόψη την τομή στους τοίχους του διαδρόμου, οι λιθόπλινθοι, που είναι φαρδύτεροι από τον διάδρομο, μεταφέρθηκαν από το εσωτερικό στο σημείο που χτίστηκε το χώρισμα.
- Ή μήπως το διαμέρισμα χτίστηκε έξω και όχι μέσα;
Ελικοειδή μονοπάτια στο λαβύρινθο
- Είναι αδύνατο. Πώς να συρθεί λίθος πολλών τόνων στον διάδρομο μέσω μιας εισόδου μεγέθους μόλις 11 μέτρων, που βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού;
- Υπάρχει μια άλλη εκδοχή: τον Ιανουάριο του 2008, απλά δεν φτάσατε σε αυτό το διαμέρισμα.
- Την πρώτη φορά περάσαμε 25 λεπτά μέσα στο διάδρομο, τη δεύτερη φορά (μετά από 9 μήνες) φτάσαμε στο χώρισμα σε 1,5 λεπτό. Έχω τη συνήθεια να μετράω βήματα. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι το βήμα ενός ατόμου είναι 60-70 cm, μπορούμε να πούμε ότι την πρώτη φορά περπατήσαμε κατά μήκος του διαδρόμου περίπου 220 m χωρίς να συναντήσουμε κανένα χώρισμα και τη δεύτερη φορά φτάσαμε στο χώρισμα μετά από 43 m από την είσοδο. Επιπλέον, φαίνεται ένα φως από το χώρισμα, το ίδιο φως που είδαμε για πρώτη φορά με τον τόσο χαρούμενο Radik Galiakhmetov που τρέχαμε προς την έξοδο από το διάδρομο.
- Λοιπόν, καταλήξατε στο συμπέρασμα ότι αυτό το ογκώδες χώρισμα χτίστηκε από κάποιον την περίοδο από τον Ιανουάριο έως τον Νοέμβριο του 2008, και χτίστηκε από μέσα, από τον Λαβύρινθο. Ποιος το έχτισε;
«Έχοντας δει όλα αυτά, πρέπει να παραδεχτούμε, θέλοντας και μη, ότι κάπου υπόγεια υπάρχει ένας πολιτισμός που είναι πολύ ανώτερος από τον δικό μας όσον αφορά την ανάπτυξή του, και διαθέτει τέτοιες τεχνολογίες που δεν υπάρχουν ούτε λέξεις για να περιγράψουμε. Και γιατί όχι, από αυτή την άποψη, φανταστείτε ότι οι άνθρωποι της υπόγειας Σαμπάλα διαθέτουν συσκευές ή βιορομπότ ικανά να υλοποιήσουν μια πέτρα από μια νοητική εικόνα, όπως, ενδεχομένως, συνέβη κατά την κατασκευή του καθορισμένου χωρίσματος σε έναν από τους διαδρόμους του Λαβύρινθου. Ή ίσως αυτό το ίδιο το χώρισμα έχει την ιδιότητα να αποϋλοποιείται και να υλοποιείται, είτε αφήνοντας τον ταξιδιώτη να περάσει, και μετά σταματώντας τον…
Ο Ρώσος οφθαλμίατρος καθηγητής Ernst Muldashev έγινε ο πρώτος οφθαλμίατρος στον κόσμο που πραγματοποίησε μεταμόσχευση ματιών. Στα τέλη του περασμένου αιώνα, εφηύρε το βιολογικό υλικό Alloplant. Λαμβάνεται από ιστούς νεκρών ατόμων που υφίστανται σύνθετη χημική επεξεργασία σε εργαστηριακές συνθήκες. Σε αντίθεση με τις μεταμοσχεύσεις οργάνων, αυτοί οι ιστοί δεν απορρίπτονται από το σώμα. Είναι αυτή η ιδιότητα του αλλοφυτών που χρησιμοποιείται στην οφθαλμολογική χειρουργική. Έτσι, η εφεύρεση ενός Ρώσου οφθαλμίατρου σώζει πολλούς ανθρώπους από το αιώνιο σκοτάδι. Ο Μουλντάσεφ λέει ότι η ιδέα του Alloplant ήρθε από ψηλά. Ο Ρώσος επιστήμονας είναι πεπεισμένος ότι η επιστήμη και η πίστη στον Θεό είναι και οι δύο πλευρές της γνώσης και ότι η αλληλεπίδρασή τους θα μπορούσε να ανοίξει νέες προοπτικές για την επιστήμη. Ως εκ τούτου, οργάνωσε τέσσερις διαδοχικές αποστολές στην Ινδία, το Νεπάλ και το Θιβέτ υπό την αιγίδα της Διεθνούς Ακαδημίας Επιστημών του ΟΗΕ.
Ο καθηγητής Muldashev είναι μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Οφθαλμολόγων και της Διεθνούς Ακαδημίας Επιστημών. Έχει αναπτύξει πάνω από 80 εντελώς νέες πλαστικές επεμβάσεις, είναι συγγραφέας περισσότερων από 300 επιστημονικών εξελίξεων με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στη Ρωσία, τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ελβετία. Η εφεύρεσή του είναι επαναστατική για την αναγεννητική χειρουργική. Τα αλλόφυτα χρησιμοποιούνται τόσο στην οφθαλμολογία όσο και στην γναθοχειρουργική, την οδοντιατρική, την πλαστική και θωρακική χειρουργική, τη νευροχειρουργική, την τραυματολογία κ.λπ. Στο Πανρωσικό Κέντρο Οφθαλμικής και Πλαστικής Χειρουργικής στην Ούφα, που δημιούργησε ο Muldashev, εφευρέθηκε επίσης ένα αλλόφυτο, το οποίο βοηθά κατά του στρες και του φόβου. Ο καθηγητής Muldashev έχει ήδη επισκεφτεί περισσότερες από 40 χώρες, στις οποίες χειρούργησε χιλιάδες απελπιστικά άρρωστους ασθενείς, πραγματοποιώντας επίσης πολλές φιλανθρωπικές επιχειρήσεις. Άνθρωποι από όλο τον κόσμο έρχονται στο κέντρο της Ufa για θεραπεία. Εκεί νοσηλεύονται και πολλοί Βούλγαροι ασθενείς. Ο καθηγητής έχει μια ιδιαίτερη σχέση μαζί τους, την οποία είπε στον δημοσιογράφο μας.
«Δουλεύω και ζω με τη διαίσθηση. Οι "λογικοί" άνθρωποι λαμβάνουν αμέσως, τη διαισθητική συμπεριφορά ως αδυναμία. Καταφέρνω να συνδυάζω τις αναζητήσεις του πνεύματος με την εντατική πρακτική δραστηριότητα… Δυσκολεύομαι να ανεχτώ αδρανείς που, με το πρόσχημα της πνευματικότητας, δεν συμμετέχουν στην πραγματική ζωή. Υπάρχουν σπουδαίοι μυημένοι, όπως ο Blavatsky, στους οποίους έχει αποκαλυφθεί ένα τεράστιο επίπεδο γνώσης. Οι ενεργοί άνθρωποι, όταν τους έρχονται ιδέες από ψηλά, συχνά τρελαίνονται… Πέρασα τρεις μέρες στο άσραμ του Σάι Μπάμπα, με του οποίου τις διδασκαλίες δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα. Ένας τεράστιος αριθμός προσκυνητών τον επισκέπτεται. Είναι όλοι τόσο αξιοπρεπείς, που νιώθουν ήδη άρρωστοι. Σηκώνονται στις 4 το πρωί, τρώνε έναν χυλό. Πόσο χυλό μπορείτε να φάτε; Εάν είναι χορτοφάγοι δεν χρειάζεται να είστε περήφανοι για αυτό. Αποδεικνύεται μια τέτοια στιγμή, λίγο ένας άνθρωπος αρχίζει να σκέφτεται τη φιλοσοφία, την πνευματικότητα, μαθαίνει κάτι και αμέσως αρχίζει να διδάσκει τους άλλους. Ήμασταν εκεί με τον Σεργκέι Ανατόλιεβιτς Σελιβερστόφ. Είχαμε ένα λουκάνικο, δύο μπουκάλια βότκα - όλα ήταν σωστά. Προς ζήλεια όλων, ο Σάι Μπάμπα έχει υλοποιήσει στάχτη-βιμπούτι για εμάς.
Από συνέντευξη στην εφημερίδα "Raduga"
Και για να ρίξουμε περισσότερο φως στην αληθινή ιστορία παραθέτουμε και τον ακόλουθο σύνδεσμο:
https://www.aitherikigrafi.gr/minoas-aitheriki-grafi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου